✨زندگی به سبــــــک من ✨

دو فصل اخر رو عملا سمبل کردم اما خوب خیلی خسته بودم و خوبیش اینکه تموم شد و روز اخر که بخواهم مرور اخر رو انجام بدهم دوتا یک ساعت اول این دوتا فصل رو میخوانم بعد هم چند بار سی صفحه خلاصه ام رو به اضافه‌ی سوالات رو تکرار میکنم ...

خواهر زاده‌ی رضا برگه‌ی امتحانش رو فرستاده واتس اپ ...رضا گفت ببین می‌توانی انجامش بدهی .

خرید ماه رو خدارو شکر کردیم اما قشنگ دو برابر همیشه شد ...قشنگ دو برابر به اضافه‌ی اینکه چقدر از بخش‌های تنقلات زدیم چقدر در همه چیز رعایت کردیم ...ولی به قول رضا الهی شکر که حقوق هست و ما واقعا قدر این رو خیلی میدونیم روزهایی که از مشکلات کاری مینوشتم مثل یه زخم روی بدنم ماندگاره ...روی بدن هر دوی ما ردش مانده اما خوب دوست دارم این طوری نگاهش کنم که زخمی‌که قوی تر مون میکنه اما نمیکشه .

هر روز یه هدیه است ...

میدونم باید قدر خونه‌ی پدری رو دونست و یه روز میرسه که حسرت این لحظه‌ها رو میخوریم اما واقعا مغزم گنجایش نداره ...صادقانه میگم ...ندارم ...اون همه حرف و صحبت و همهمه ...واقعا پتانسیل اش رو ندارم حالا شاید در مجموع من سیصد تا جمله نگفته باشم‌هااااا ولی واقعا حس میکنم چرا اینو گفتم ...کاش اونو نمی‌گفتم ... اگر این ناراحت شده باشه ... از لحظه ایی هم که میرسم کار میکنم ...کل حاضری‌ها رو میگیرم ...کل سفره رو میچینم ...ظرف‌ها که شسته میشه جمع و میکنم ...تمام ظرف چایی و میوه‌ی بعدش رو میشورم ... حتی اخر شب اشغال‌ها رو با خودم میبرم اما دایم عصبی ام که چرا مامان باید کار کنه ...چرا اینقدر خسته است ...دایم هم گله میکنه خوب زودتر بیایید ...خوب زودتر رفتن ما یعنی زودتر شروع میزبانی تو ...

دیشب دوام نیاوردم خونه رو سابیدم ماند جارو برقی و طی کشیدن که نمیشد ساعت دوازده شب انجامش داد - شب اول قبر از همسایه ات می‌پرسن مگه نه ؟ -

ادل توی یه شوی تلوزیونی حضور رسمی‌با ظاهر جدیدش رو اعلام کرده و اهنگ خوانده واقعا دلم برای اون ظاهر تپل خوشگلش تنگ میشه اما احساس کردم چه اون ...چه ادم دیگه ایی وقتی تلاش میکنه و تغییر میکنه ما حق نداریم یادش بندازیم دلمون برای قبلش تنگ میشه چون اون خیلی سخت تلاش کرده ...

هر وقت احساس کردید خسته اید و کم اوردید به صد‌ها کنکوری فکر کنید که دو روز پیش نتیجه رو فهمیدن و حالا دارند میز تحریر‌هاشون رو برای شروع یه مارتن جانانه‌ی دیگر اماده می‌کنند دهه هشادی‌ها و دهه هفتادی‌ها سراسر انرژی اند ...بمب‌های اتش زایی هستن که بر خلاف جهت رودخانه شنا می‌کنند پشت فیلتر‌های اینستا و دابشمس‌هاشون قایم میشوند ...یه ماسک میزنند تا دلتنگی‌های اصلی شون رو نبینید و زیر‌‌ان‌اگر هزار بارم متلاشی بشن باز می‌خند نه مثل دهه شصتی‌ها و اوایل هفتاد که فقط توی ناله‌ها و دلتنگی و سوختن‌هاشون غرق اند

اون روز که قرنیه ام خراش برداشت توی اورژانس بیمارستان فارابی یه خانم پرستار خیلی مهربون بود که وقتی دید تحمل قطره ریختن توی چشمم برام سخته خیلی با حوصله گفت وقتی قرنیه خراش بر میداره یکم تحمل قطره چشم سخته اصلا اشکال نداره که نمی‌توانی چشمت رو باز نگه داری من برات نگه میدارم .

امروز از جلوی یه اسباب بازی فروشی رد شدم ... با خودم فکرکردم چه حیف پسرا انقدر بزرگ شدن که دیگه نمیشه اوردشون اینجا و ذوق کردن و هیجان انتخاب اسباب بازی رو دید ...